yaşasın olmuş..aslında 1 senede çok şey olup bitti.aklımda kalan 1-2 duyguyu sabitleyeyim şimdilik..tam ameliyat sonrası yaşadığım olumsuz ruh hali geçiyordu üstüne bir de safra kesemi aldırmak zorunda kaldım.annem üzülmesin diye sakladım(kardeşimin de haklı tavsiyesiyle)
aralık başında olduğum ameliyat ötekinden sonra diş çektirme basitliğinde geldi:-) arada bir de vertigo oldum.neyse .bunlar önemsiz yine de bence.her ne kadar o an öyle gelmese bile..tüm bunların üstüne pandemi mart ayı başı patlak verdi ve mart 9da kendimizi eve hapsettik.Majör ü dışarı çıkarmak zorunda olduğumuzdan dönüşümlü olarak dışarı çıkardık.gerçi Şebnem ağırlığı üstüne aldı kaplan yüreğiyle..4 aya yaklaşmışız.bir taraftan işlerimiz gelirimiz gitti.moraller bozuldu..ayarlarımız da bozuldu aslında.hissediyorum:-(
bu arada beni oyalayıp bana iyi gele şey;kendimi kaydetmek..özellikle şarkı söyleyerek yorum yapmak oldu olmaya devam ediyor.Akıncan da bana bilgisayarda prodüksiyonda yardımcı olmaya başladı.büyük bir mutluluk kaynağı benim için.minik Kerem ile de -artık büyüdü sayılır,zorlu bir ergen olmakla meşgul şu sıralar-beste çalışmaları yapıyoruz ara sıra.onu yaratıcılığa teşvik etmek istiyorum.yetenekli çünkü.öte yandan bagetle bir süredir pad üstünde tıkırdıyor.akıncan da şarkı söylemeye ve bestelemeye çelışıyor.ev konservatuara döndü.şebnemin çıldırmasına az kalmıştır sanırım:-)
geçtiğimiz günlerde bende derin iz bırakan duygulandıran olay annemin telefon ile babalar günümü kutlamasıydı.daha evvel kutladığını hatırlamadığım için etkisi çok büyük oldu.
şimdilik böyle..