bugün,annemin doğum gününü -maalesef-1 gün gecikmeyle(turlardan dolayı..)telefondan kutlayabildim.bu yüzden canım sıkıldı.eskiden bu konuya önem vermezdim maalesef.ama şimdi,yıllar geçtikçe,annem ve babamın aranmaya gittikçe daha duyarlı olduklarını ve hatta-bir nevi- ihtiyaç duyduklarını hissedeBİLmek,beni bir bakıma mutlu ediyor.ama diğer taraftan geçmişteki unutkanlıklarımdan dolayı kendimi suçlu hissettiriyor..bundan sonra bu konuda özenli olacağım ve onları daha çok arayacağım..turlar o kadar yoğun ki,evimi,ailemi,şehrimi özledim.fotoğraflara bakmaya başladım-cep tel sağolsun-ibb trafik kameralarımdan yolların etrafına bakmaya çalıştım..işe yaradı mı?eh.belki bir nebze..yorgunluktan ötürü etütlerimi artık minimal düzeyde gerçekleştirebiliyorum maalesef.ama müzik dinleme oranımı artırdım,o da bir nevi çalışma bence:-)2 haftaya turlar bitiyor…